Το σούβλισμα του αρνιού αποτελεί το πλέον παραδοσιακό και πιο διαδεδομένο έθιμο την Κυριακή του Πάσχα σε όλη την Ελλάδα.
Που όμως οφείλεται το συγκεκριμένο έθιμο, που μάλιστα κάποιοι το θεωρούν και βάρβαρο, πως και από που ξεκίνησε;
Το προαναφερόμενο έθιμο, λοιπόν, πηγάζει από το εβραϊκό Πάσχα όπου υπήρχε το έθιμο του θυσιαζόμενου αμνού. Τότε, οι Εβραίοι βοσκοί έσφαζαν τα αρνιά και τα έκαναν προσφορά ως θυσία προς το Θεό για να τον τιμήσουν και να τον ευχαριστήσουν. Εν συνεχεία, με το αίμα των αρνιών έβαφαν τις πόρτες των σπιτιών τους ως μία αναπαράσταση εκείνης της νύχτας της μεγάλης εξόδου από την Αίγυπτο. Από τότε και μετά η συγκεκριμένη γιορτή εξελίχθηκε σε μια από τις σπουδαιότερες γιορτές όλων των Ιουδαίων. Κατά την παράδοση είναι γνωστό ότι ακόμα και σήμερα γιορτάζεται στην πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, την 14η του μήνα Αβίβ.
Στη χριστιανική θρησκεία το Πάσχα, μεταφέρθηκε με απόφαση της 1ης Οικουμενικής Συνόδου στην Βιθυνία το 325 μΧ, δηλαδή λίγες ημέρες μετά για να γιορτάζεται την πρώτη ημερολογιακή Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Αυτό έγινε κυρίως για να υπάρχει αλληλουχία με το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού. Απέκτησε επίσης, και έναν άλλο συμβολισμό, ο οποίος πλέον δείχνει το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή και από τη λύπη στη χαρά. Στο χριστιανικό Πάσχα, το αρνί συμβολίζει τη θυσία του Χριστού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. O αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου.
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας την Κυριακή του Πάσχα σουβλίζουν το αρνί μαζί με το κοκορέτσι. Σύμφωνα με την ιστορία, το σούβλισμα του αρνιού θεωρείται ότι πρόκειται για ένα παραδοσιακό ελληνικό έθιμο ειδικότερα στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Ο συγκεκριμένο τρόπος ψησίματος του αρνιού φαίνεται πως προέρχεται από τους βοσκούς , οι οποίοι όμως επειδή ακριβώς δεν διέθεταν χτιστούς φούρνους ώστε να ψήσουν το αρνί το σούβλιζαν, καθότι ήταν ένας πολύ εύκολος και γρήγορος τρόπος ψησίματος, αφού δεν απαιτούσε εγκαταστάσεις, παρά μόνο μια φωτιά, ένα μυτερό κλαδί και δύο διχάλες στο έδαφος για να συγκρατούν τη σούβλα.
Επίσης μία άλλη εκδοχή είναι ότι το σούβλισμα του αρνιού είναι αρχαιοελληνικό έθιμο κατά το οποίο, μάλιστα, έψηναν στη σούβλα και επειδή ακριβώς τότε δεν υπήρχαν τα πινέλα για το λάδωμα του αρνιού αλλά όμως ούτε και το γνωστό σε όλους μας λαδολέμονο, οι αρχαίοι προγονοί μας είχαν βρει την εξής ιδιόμορφη τεχνική.
Βουτούσαν λοιπόν ένα κλαδί από πεύκο σε χυμούς από άγουρο σταφύλι και άγουρο δαμάσκηνο και άλειφαν το κρέας δίνοντας του με αυτόν τον τρόπο μια ιδιόμορφη γεύση που αποτελούνταν από φρούτα και ρετσίνι.
Χρόνια Πολλά! Χριστός Ανέστη!
