Την ίδια στιγμή που ακόμα υπάρχουν χιόνια στους δρόμους, και αφημένα αμάξια απο τους οδηγούς στην λεωφόρο Μεσογείων αλλά και στην Αττική Οδό, μέσα στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ζήτησε συγγνώμη για τον εγκλωβισμό και την ταλαιπωρία των χιλιάδων οδηγών στην Αττική Οδό και παράλληλα έκανε λόγω για την αποζημίωση των 2000€, ανά οδηγό που διεκδίκησες η κυβέρνηση από την διαχειρίστρια εταιρεία, υπενθυμίζοντας μάλιστα στους υπουργούς του, ότι με νόμο αυτής της κυβέρνησης προβλέπεται αποζημίωση, για τον οποιονδήποτε λόγο κριθεί απαραίτητο, μέσα στις συμβάσεις παραχώρησης των αυτοκινητόδρομων, ανεξαρτήτως τον θα υπάρχει αξίωση για αποζημίωση από τους ιδιώτες μέσω των δικαστηρίων ή από την πλευρά του δημοσίου.
Τόνισε επίσης ότι είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που « η πολιτεία ενεργοποιείται για να ανακουφιστούν με αυτή τη διαδικασία συμπολίτες μας οι οποίοι υπέστησαν βλάβη.»
Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε ότι προβλήματα δεν υπήρχαν από το χιόνι μόνο στην Αττική Οδό αλλά και σε άλλους δρόμους του λεκανοπεδίου.
Παράλληλα στον Περισσό παρακολουθώντας τις δηλώσεις του πρωθυπουργού στο σημερινό υπουργικό συμβούλιου προκλήθηκε οργή με αποτέλεσμα να έχουμε και την ανάλογη απάντηση σε ένα πολύ αιχμηρό δελτίο τύπου από το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ, στο οποίο μεταξύ των άλλων αναφέρεται ότι:
«Ούτε οι υποκριτικές “συγγνώμες”, ούτε οι προκλητικές δικαιολογίες, ούτε οι αποζημιώσεις εξαγοράς της σιωπής μπορούν να κατευνάσουν τη δίκαιη οργή, να “βγάλουν λάδι” την κυβέρνηση και το αστικό κράτος, του οποίου οι “ανεπάρκειες” εμφανίζονται μόνο όταν είναι να προστατευτεί ο λαός.
Όταν η ζωή του λαού κινδυνεύει στους αποκλεισμένους δρόμους, στα σπίτια χωρίς ρεύμα και θέρμανση, στα απομονωμένα νοσοκομεία, καμία υπομονή και καμία κατανόηση δεν μπορεί να υπάρχει. Εδώ και τώρα χρειάζεται να εξασφαλιστεί η αποκατάσταση όλων των προβλημάτων, όπως τα προβλήματα ηλεκτροδότησης σε διάφορες περιοχές της Αττικής, που παραμένουν ακόμη και μετά από τρεις μέρες!
Είναι η ώρα να δυναμώσει ο αγώνας για την ανατροπή μιας εγκληματικής διαχρονικής πολιτικής, που αντιμετωπίζει την προστασία του λαού ως “κόστος”, που παραδίδει κρίσιμα έργα και υποδομές στα επιχειρηματικά συμφέροντα, που τελικά θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό του κέρδους και των προτεραιοτήτων του σημερινού σάπιου κράτους.»
