Ουσιαστικά πρόκειται για μία τεράστια αλλαγή στον τρόπο αποθήκευσης των πληροφοριών. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες καταγράφηκε μία “έκρηξη” των “μεγάλων δεδομένων”καθώς απο το χαρτί, το φιλμ και τα άλλα αναλογικά μέσα περάσαμε στην εποχή της ψηφιοποίησης.
Σύμφωνα με μελέτες το 2000, μόνο το ένα τέταρτο όλων των δεδομένων που φυλάσσονταν παγκοσμίως ήταν ψηφιακά. Σήμερα, λιγότερο από το 2% από όλες τις αποθηκευμένες πληροφορίες είναι μη ψηφιακές.Πολλοί άνθρωποι της τεχνολογίας πιστεύουν ότι οι απαρχές των» μεγάλων δεδομένων» εντοπίζονται στην ψηφιακή επανάσταση της δεκαετίας του ’80, όταν η πρόοδος στους μικροεπεξεργαστές και τη μνήμη των υπολογιστών κατέστησε δυνατή την ανάλυση και την αποθήκευση πληροφορίας όσο ποτέ στο παρελθόν.
Οι υπολογιστές και το Διαδίκτυο βοηθούν ασφαλώς τα «μεγάλα δεδομένα» μειώνοντας το κόστος της συλλογής, της αποθήκευσης και της επεξεργασίας της πληροφορίας . Αλλά , τα «μεγάλα δεδομένα» είναι ένα εργαλείο για προχωρήσει η ποσοστικοποίηση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Το Διαδίκτυο έχει αναδιαμορφώσει το τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί η ανθρωπότητα. Τα «μεγάλα δεδομένα» κάνουν κάτι διαφορετικό: σηματοδοτούν ένα μετασχηματισμό στο πώς η κοινωνία επεξεργάζεται την πληροφορία. Σε λίγο, τα «μεγάλα δεδομένα» μπορεί να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε τον κόσμο.
Καθώς αντλούμε περισσότερα δεδομένα για να καταλάβουμε τα γεγονότα και για να λάβουμε αποφάσεις, είναι πιθανό να ανακαλύψουμε ότι πολλές όψεις της ζωής κινούνται στη σφαίρα της πιθανότητας παρά της βεβαιότητας.
Στο νέο περιβάλλον τα κράτη θα χρειαστεί να προστατέψουν τους πολίτες τους και τις αγορές τους από τα νέα τρωτά σημεία που δημιουργούνται από τα «μεγάλα δεδομένα». Αλλά υπάρχει κι ένα άλλο πιθανό σκοτεινό σημείο: τα «μεγάλα δεδομένα» μπορεί να γίνουν Μεγάλος Αδερφός.
Σε όλες τις χώρες, αλλά ειδικά στις μη δημοκρατικές, τα «μεγάλα δεδομένα» εντείνουν οι κίνδυνοι είναι τόσο μεγάλη ώστε να οδηγήσει στον αυταρχισμό των «μεγάλων δεδομένων», μια πιθανότητα που έχει περιγραφεί σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
