Η «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα» σε μία δικιά της τοποθέτηση για τους ελεγχόμενους χώρους χρήσης ναρκωτικών και τοξικών - εξαρτησιογώνων ουσιών, εκφράζει μία πολύ έως και εντελώς διαφορετική από την συνήθη άποψη για το θέμα αυτό.
Μπορείτε να διαβάσετε την συγκεκριμένη ανακοίνωση παρακάτω αυτούσια όπως ακριβώς την δημοσίευσε στο ιστολόγιό της η Δημοτική Παράταξη στο Δημοτικό Συμβούλιο στον Δήμο Αθηναίων «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα».
Μνημόνιο για τις κινητές μονάδες «Χώρων Εποπτευόμενης Χρήσης»
«Μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ Δήμου Αθηναίων και ΟΚΑΝΑ φέρνει στο δημοτικό συμβούλιο η δημοτική αρχή Μπακογιάννη με σκοπό όχι την θεραπευτική αντιμετώπιση, αλλά το αντίθετο: την κανονικοποίηση, την αναπαραγωγή και την διαιώνιση της τοξικοεξάρτησης μέσα από την λειτουργία όχι θεραπευτικών προγραμμάτων, αλλά κινητών μονάδων ΧΕΧ-«Χώρων Εποπτευόμενης Χρήσης».
Το μνημόνιο συνεργασίας αφορά την λειτουργία πέντε κινητών ΧΕΧ, μέσα από πέντε «κατάλληλα διαμορφωμένα» οχήματα, με 3-4 άτομα προσωπικό το καθένα (τα οποία θα προμηθεύσει ο Δήμος), που σε κάποιες πιάτσες θα βοηθούν τους χρήστες των ουσιών να «παίρνουν τη δόση τους» (με την ουσία που θα έχουν οι ίδιοι προμηθευτεί) με τον πιο «ασφαλή» τρόπο. Μάλιστα, θα υπάρχει μόνο ένας γιατρός και για τις πέντε κινητές μονάδες, ενώ σε κάθε μια από αυτές προβλέπεται μια/ένας νοσηλεύτρια/τής, μια/ένας ειδική/ός θεραπεύτρια/τής, μια/ένας κοινωνική/κός λειτουργός, ή ψυχολόγος. Κανένα θεραπευτικό πλάνο απεξάρτησης, απλώς διευκόλυνση της «ασφαλούς» χρήσης (ενέσιμης ή από του στόματος) της τοξικής ουσίας. Η «συμβουλευτική και ψυχολογική υποστήριξη», που, έστω στα λόγια, υποτίθεται ότι θα παρέχεται, θα είναι, βασικά, μετά από «δικό του αίτημα». Λες και ένα τέτοιο αίτημα είναι ποτέ να δυνατό να διαμορφωθεί και να εκφραστεί από κάποιον/α με το που θα πάρει τη δόση του/της!
Οι ΧΕΧ, ως γνωστόν, είχαν αρχικά θεσμοθετηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και εντάχθηκαν από τον Χρυσοχοϊδη στον «Εθνικό Μηχανισμό Διαχείρισης Κρίσεων», στη λογική όχι μιας θεραπευτικής προσέγγισης στο πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης, αλλά της διαχείρισης ενός γεωμετρικά αυξανόμενου προβλήματος, το οποίο εκλαμβάνεται απλώς ως απειλή για την υγεία της ευρύτερης κοινωνίας και ως ζήτημα «νόμου και τάξης». Κανένα πραγματικό ενδιαφέρον για τους τοξικοεξαρτημένους, παρά μόνο για το «υγιές κοινωνικό σώμα» και την «τουριστική ανάπλαση» της πόλης των πολυδάπανων «Μεγάλων Περιπάτων».
Αλώστε, ο βασικός εταίρος του εν λόγω μνημονίου, ο ΟΚΑΝΑ, είναι ο κατ΄ εξοχήν οργανισμός που ανέκαθεν βλέπει το πρόβλημα της εξάρτησης στη λογική της «μείωσης της βλάβης» (ωσάν απλώς μια αμετάστρεπτη εγκεφαλική βλάβη και όχι στην πολυδιάστατη και κοινωνικά θεμελιωμένη φύση της), λειτουργώντας στην μονοδιάστατη «θεραπευτική» λογική της χορήγησης απλώς υποκατάστατων ουσιών. Και ό,τι άλλο να χρησιμοποιείται απλώς ως περιτύλιγμα αυτής της λογικής.
Αν υπήρχε έστω και ίχνος μιας διαφορετικής θεραπευτικής αντιμετώπισης των τοξικοεξαρτημένων δεν θα είχαμε τις καθημερινές «σκούπες» που εκτελεί η ΕΛ.ΑΣ. σε συνεργασία με τον Δήμο, επιχειρώντας, μάταια, να βγάλει εκτός της όποιας ορατότητας (σέρνοντάς τους σαν απορρίμματα από εδώ και από εκεί), όλους αυτούς τους γεωμετρικά αυξανόμενους ανθρώπους, που οι κυρίαρχες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, αυτές ακριβώς στην επιβολή των οποίων συμμετέχει ενεργά η παρούσα δημοτική αρχή, έχουν μετατρέψει σε «κοινωνικά σκουπίδια».
Η αντίθεσή μας στην ίδρυση και λειτουργία των ΧΕΧ είναι άμεσα συνδεδεμένη με την διεκδίκηση μιας άλλης, εναλλακτικής και ουσιαστικής παρέμβασης για την αντιμετώπιση προβλημάτων των αναγκών των τοξικοεξαρτημένων στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης. Παρέμβασης διαρκείας, ουσιαστικά θεραπευτικής για την απεξάρτηση και για μια ολοκληρωμένη και πλήρως υποστηριζόμενη κοινωνική επανένταξη.
Για αυτό λέμε:
Όχι στους Χώρους Εποπτευόμενης Χρήσης
Όχι στις επιχειρήσεις «σκούπα»
Αντιμετώπιση των τοξικοεξαρτημένων, με «κίνητρο» ή «χωρίς κίνητρο» για απεξάρτηση, ως υποκειμένων με ανάγκες που πρέπει ν’ απαντηθούν
Οργάνωση προγραμμάτων παρέμβασης διαρκείας (και όχι «ορισμένου χρόνου») για την ολόπλευρη στήριξη των τοξικοεξαρτημένων (πολλοί εκ των οποίων ζουν στους δρόμους, ή σε πρόχειρα καταλύματα). Με παροχή αξιοπρεπούς στέγασης, τροφής, κάλυψη των βασικών αναγκών, εργασιακή προοπτική και προπαντός, πολύπλευρη κοινωνική στήριξη διαρκείας. Μέσα από διάλογο, σχέση, συνοδεία και όχι πρακτικές ελέγχου και καταστολής
Ουσιαστική ενδυνάμωση των στεγνών προγραμμάτων (επαρκή στελέχωση κ.λπ.) ώστε αφενός να ενισχυθεί το ήδη επιτελούμενο έργο τους και, αφετέρου, να απλωθεί η δράση τους παντού όπου αναδύεται το «βουβό αίτημα» του πλήθους των εξαρτημένων στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης.»
